ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ
- Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΜΕΡΚΕΛ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ, ΣΕ ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΙΑ
- ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
- ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ
«Η Γερμανία, σε συνεννόηση με τη Γαλλία, μετά τη συνάντηση Μέρκελ – Σαρκοζί στη Dauville, προωθεί την ιδέα ενός Μόνιμου Μηχανισμού για την Κρίση, σε σχέση με την υπερχρέωση και την αδυναμία πληρωμής χωρών – περιφερειακών σε αυτή τη φάση – της ευρωζώνης. Ο Μηχανισμός αυτός προβλέπει τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης του χρέους, όπου περιλαμβάνεται και το ενδεχόμενο παραγραφής μέρους του. Επίσης, σε αυτή την περίπτωση προβλέπεται άμεση συμμετοχή στο κόστος της παραγραφής των δανειστών, δηλαδή τραπεζών και επενδυτικών κεφαλαίων.
Η κριτική στις προτάσεις της Μέρκελ πρέπει να είναι αυστηρότατη. Σε δύο θέματα.
Πρώτο, γιατί ο Μηχανισμός αυτός, στα πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας, προβλέπεται ως θεσμός εκβιαστικής επιβολής όρων κατάλυσης του Κοινωνικού Κράτους και αποσύνθεσης της οικονομίας σε όσες χώρες προσφύγουν σε αυτόν.
Δεύτερο, γιατί δεν υπάρχει παράλληλη πρόβλεψη εξασφάλισης με ευρωπαϊκές εγγυήσεις περαιτέρω δανειοδότησης των υπερχρεωμένων χωρών με ευνοϊκά επιτόκια – αντίστοιχα π.χ. με τον δανεισμό των ιδιωτικών τραπεζών με 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Συνέπεια αυτής της παράλειψης θα είναι οι αγορές κεφαλαίων να αρχίσουν μια κερδοσκοπική επίθεση, τη στιγμή που για πρώτη φορά αισθάνονται την απειλή μεγάλων απωλειών από την παραγραφή, όπως βλέπουμε ήδη αυτές τις μέρες να γίνεται με τα spread της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Τι αντίδραση προς την Μέρκελ θα περίμενε κανείς από μια ελληνική κυβέρνηση που έχει συναίσθηση των προβλημάτων της χώρας και του λαού μας; Πρώτο, να αντιταχθεί σε ένα νέο μηχανισμό, εφόσον , όπως και το μνημόνιο, οδηγεί σε εξαθλίωση κοινωνία και οικονομία. Δεύτερο, να διεκδικήσει την εξασφάλιση ενός χαμηλότοκου δανεισμού μέσω Ευρωπαϊκής Ένωσης , ώστε να έχει σταθερή βάση η παραγραφή χρέους και η αντίστοιχη επιβάρυνση των κερδοσκοπικών κεφαλαίων.
Ποια ήταν η αντίδραση του κ. Παπανδρέου; Επιτέθηκε στην ιδέα της αναδιάρθρωσης, της παραγραφής και της επιβάρυνσης των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Τα στοιχεία ακριβώς εκείνα που η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να στηρίξει και να αναδείξει, φυσικά σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο από αυτό του Μηχανισμού επιβολής ακραίας λιτότητας της Μέρκελ και του Σαρκοζί.
Έτσι, με τη συνδρομή ορισμένων μέσων μαζικής ενημέρωσης, όλη η Ελλάδα έχει περάσει στη σφαίρα του παραλόγου. Σηκώνουμε το ανάστημα στη Μέρκελ όχι γιατί οι ευρωπαϊκοί θεσμοί επιβάλλουν αντικοινωνικές και αντιοικονομικές πολιτικές, αλλά γιατί μπορεί να προχωρήσει η αναδιάρθρωση του χρέους, η παραγραφή του και η τιμωρία των παγκόσμιων τοκογλύφων. Έχουμε φτάσει στο σημείο μάλιστα, όπως είδαμε σε μερικά δελτία καναλιών χθες, η εφαρμογή του Μνημονίου απέναντι στο ενδεχόμενο παραγραφής, να παρουσιάζεται, με την συνδρομή του κ. Καρατζαφέρη, ως ύψιστο πατριωτικό καθήκον που θυμίζει το αντιναζιστικό έπος της εθνικής αντίστασης.
Παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα: Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του εξακολουθούν να μη καταλαβαίνουν τίποτε από την μεγάλη κρίση στην οποία έχει παρασυρθεί η Ελλάδα; Ή, ακόμα χειρότερο, ταυτίζονται με τις πιο ακραίες διεθνείς καπιταλιστικές δυνάμεις, για τις οποίες η παραγραφή του χρέους και η ανάληψη του ανάλογου βάρους από τα ιδιωτικά κεφάλαια είναι η μεγαλύτερη ιεροσυλία;»
Αθήνα, 17/11/2010
